Bu 23 Nisan'da blogumu 4 yaşındaki biricik yeğenime bıraktım. Daha doğrusu onun resimlerine. Blogu ona bıraksaydım sadece rakamlarla doldururdu çünkü bilgisayar söz konusu olduğunda en sevdiğimiz şey rakam yazmak. 0'dan başlayıp 100'e kadar, 100'den sonra ise sırayla değil yuvarlayarak milyora -milyara şimdilik milyor diyoruz- kadar devam etmek.
Buradaki resimde bir tren yolu var. Yukarıda sağda bir polisin evi varmış, neden bilmem polis yandaki roketin tamircisi. Sol tarafta elektrikli (ki bazen benzinli de olabiliyor) tren ve lokomotifi var. Ve sanatçı bu resimde imzayı baştan, en üstte atmayı tercih etti.
İkinci resmimizde bir takım insanlar var. Tabi ki rakamlar da. Bu resimde annesinin kafadan bacaklı insanlara gövde ekleme konusundaki ısrarı inatla reddedildi. Ki bence haklı da, böyle kalsın insanlar :)
2 yorum:
tesekkurler
ben teşekkür ederim :)
Yorum Gönder