eni vici vokke
Dün gecenin bir köründe öğrendim. İnanmadım ben de herkes gibi. Sonra farklı kanallardan aynı bilgi gelmeye devam etti. Okuduğum haberlere yazılan yorumlar arasında duygularımı en iyi anlatan; çocukluğumun ve gençliğimin Michael Jackson'ın ölümüyle birlikte öldüğü yorumuydu. Sanıyorum pekçok kişi aynı duyguyu yaşadı dün geceden beri. Zaman hiç akmıyordu da sanki o ölünce bir anda hızla ileri sarıldı. İleri sarıldı ve bizler kendi çocukluk, gençlik günlerimizin tabutu önünde açık bir mezar başında bulduk kendimizi...Ne yaptığı, nasıl yaşadığı, hataları ona ait. Beni ilgilendiren bu güne kadar yaşadığım hayatın içinde önemli bir simge olması, onun herhangi bir parçasını dinlerken makinasız, icatsız zamanda yolculuk etmem. Buruk bir gülümseme bırakmış olması yüzüme. Hoşçakal Michael, hoşçakalın çocukluk günlerim, ilk gençlik heyecanlarım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder