yine geldi,
her yıl olduğu gibi.
yılda bir kez, her yılın aynı günü.
bu tarih bana doğru yaklaşırken,
bir süre görmezden geliyorum,
bulutlara bakıp ıslık çalıyorum, o günbegün üstüme gelirken.
biraz daha yaklaştığında kaçmaya veya üstünden atlamaya çalışıyorum
olmadı hiç,
yine denedim olmuyor.
nadir de olsa öyle kesişim noktaları vardır ki;
bütün bir hayatın içindeki en büyük mutluluk ve en büyük acı aynı günü buluverir.
birinin heyecanı diğerinin yasının yanında şaşar ne yapacağını...
her yıl aynı gün ne mutlu olabileceğim ne de üzgün.
ne sevinçle kutlayacağım ne de huzurla ağlayabileceğim.
yine karmaşık duygular içindeyim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder