Blogumu 23 Nisan'da kime emanet etsem diye düşünürken aklıma İletişim Bilimleri Fakültesi akademisyenlerinden sevgili arkadaşlarım Özgül ve Haluk'un oğulları Onat geldi. Benim apartman komşum kendisi aynı zamanda. Yıllar önce Onat'la ilk kez bir otobüs seyehatinde tanışmıştık. Erkek çocuklara has bir tutkuyla, o gece uykusunda otobüsün motor sesine eşlik edecek kadar otobüsleri, iş makinalarını seviyordu. Şimdi artık büyüdü, okullu oldu. Ve bu güzel bayramın olduğu gibi bugün bu blogun da sahibi Onat, lafı fazla uzatmadan sözü ona bırakıyorum.
Onat Birsen,
Bugün bayram ve yine gösteri yapacağız. Her yıl aynı gösterileri yapmaktan ben çok sıkıldım.
Bence bu sefer büyükler gösteri yapmalı, çocuklar izleyip eğlenmeli. Büyükler hep kendilerini düşünüyorlar. Atatürk 23 Nisanı çocuklara armağan ettiği için kıskanıyorlar. Oysa bu çok yanlış çünkü bütün bayramlar onların. Bizim sadece bir bayramımız var. Diğer bayramlar hepimizin olduğu halde yine çocuklar gösteri yapıyor, büyükler izliyor.
Ben şöyle bir bayram istiyorum: Anne ve babalar bizim için sürpriz bir gösteri hazırlamalı bizler de seyredip eğlenmeliyiz. Bugün çocuklar istediğini yapmalı. 23 Nisan’da çocuklar için yapılan şeyler bedava olmalı. Çocuklar için geziler düzenlenmeli, bu gezilerde istediğimiz oyuncaklar ya da yiyecekler getirilmeli, geziler bütün gün sürmeli. O gün çocuklar istediği kadar şeker yemeli. Büyükler çocuklarla oyunlar oynamalı, onların oyunlarına katılmalı. Çocuklar büyüklerine bir şey sorduğunda sen kendin bir dene diyip televizyon izlemeye devam etmemeli.
Not. Her kelimesine içtenlikle katılıyorum :)
