22 Ekim 2008 Çarşamba

sokak

Ayrancı'da büyüdüğüm sokakta şimdi onun minik ayaklarının izleri var. Hayatlarımızı ne kadar paha biçilmez bir duygu ile doldurduğunun farkında bile olmadan koşuyor, yürüyor aynı sokakta.


-parka giderken dönüp evin penceresine bir göz atıyoruz. babamıza el sallamak için :)

Her insana nasıl farklı şeyler hissediyorsak ilişkinin boyutuna ve sosyal konuma göre, onunki hep biraz daha farklı bir yerde. Kardeşim bizlere, ailemize daha değerli, daha heyecanlı, daha... daha... bir armağan veremezdi :)

Hiç yorum yok: